यदि कसैले विस्थापित प्यालेस्टिनीहरूको पक्षमा तर्क गर्छ भने कश्मीरी पण्डितहरूको मुद्दा नउठाउनु पाखण्डपन हो। यसको सट्टा विश्वव्यापी प्रतिष्ठितहरू कश्मीरमा अल्पसंख्यकहरूमाथि वास्तवमा नरसंहार गर्नेहरूको अधिकारको पक्षमा बोल्छन् ।

संयुक्त राज्य अमेरिकाको रुटजर्स युनिभर्सिटीले क्याम्पस प्रदर्शनकारीहरूको मागलाई प्यालेस्टाइनीहरूका साथसाथै कश्मीरीहरूलाई "कब्जा गरिएका मानिसहरू" को सूचीमा समावेश गर्न सहमत भएको छ । के हामी छक्क पर्नु पर्ने हो ? होइन । जन्मजात इजरायल विरोधी र सेमिटिक विरोधी भावनाहरू पश्चिमी कलेजहरू र विश्वविद्यालयहरूमा भारत विरोधी र हिन्दू विरोधी भावनाहरू जत्तिकै बलियो छन् ।

पहिले पश्चिममा इजरायल विरोधी/सेमिटिज्मलाई हेरौँ । यदि कसैले सोच्दछ कि पश्चिमी क्याम्पसमा इजरायल विरोधी गाजा युद्ध पछिको घटना हो भने निश्चय गर्नुहोस् कि तपाईलाई पहिले नै बहकाइएको छ र गलत जानकारी दिइएको छ। किनभने चलिरहेको इजरायल-हमास युद्धले यी क्याम्पसहरूमा फस्टिरहेको इजरायल विरोधी/सेमिटिज्म इकोसिस्टमलाई उजागर गरेको छ।

तर यहाँ फेरि अमेरिका र युरोपबीच फरक छ । यद्यपि हामी आज अमेरिकी क्याम्पसहरूमा सबैभन्दा खराब प्रदर्शनको साक्षी छौँ तर बाँकी अमेरिकाको अवस्था धेरै हदसम्म अप्रभावित छ । जसरी केही शीर्ष भारतीय संस्थानहरूमा आजादी र टुक्डे टुक्डे आवाजहरू केही वर्षसम्म क्याम्पस बाहिर कुनै गुन्जाइएन पहिले । तर युरोपको अवस्था भने निकै खराब छ । पश्चिममा सुदूर दक्षिणपन्थीहरूको उदय र अझ महत्त्वपूर्ण कुरा मध्यपूर्व र उत्तर अफ्रिकाबाट मुस्लिमहरूको ठूलो, ठूलो मात्रामा असुरक्षित आप्रवासनका कारण इजरायल विरोधी/यहूदी भावनाहरू युरोपेली समाजमा गहिरिएर बसेका छन् ।

मैनफ्रेड गेर्स्टनफेल्डले आफ्नो पुस्तक डेमोनाइजिङ्ग इजराइल एण्ड द ज्यूजमा जर्मन फ्रेडरिक एबर्ट फाउण्डेशनको तर्फबाट बीलेफेल्ड विश्वविद्यालय द्वारा २०११ को सात देशहरूमा गरिएको अध्ययनलाई उद्धृत गर्दै भनेको छ। अध्ययनले "इजरायललाई प्यालेस्टाइनीहरू विरुद्ध नरसंहारको उद्देश्य भएको देखेको चित्रण गर्दछ - जुन इजरायल नाजी राज्यको समान छ - युरोपेली समाजको मूलधारमा गहिरो रूपमा फैलिएको छ"। अध्ययनले ६३ प्रतिशत पोलहरूले "इजरायलले प्यालेस्टाइनीहरू विरुद्ध विनाशको युद्ध सञ्चालन गरिरहेको छ" भन्ने सोचेको देखाएको छ। अध्ययनमा सबैभन्दा कम तथ्याङ्क, इटाली र नेदरल्यान्ड्स, जहाँ ३८ प्रतिशत र ३९ प्रतिशत जनसंख्या क्रमशः यस्तो सोच्छन्, गेर्स्टनफेल्ड लेख्छन्। "हंगेरी, ग्रेट ब्रिटेन, जर्मनी र पोर्चुगलमा ४०% र ५०% को बीचमा यी गहिरो सेमेटिक विचारहरू छन्," उनी थप्छन्।

युरोपले लामो समयदेखि इजरायल विरोधी/यहूदी घृणाका घटनाहरू नियमित रूपमा देखिरहेको छ भन्ने कुरामा कुनै आश्चर्य छैन। फ्रान्सेलीहरूले यस्ता घृणित अपराधहरूका साथ सामना गरेको कुरा प्रायः सुन्ने भएता पनि - हुनसक्छ धर्मनिरपेक्षतामा फ्रान्सको गैर-समझौता अडानले यसलाई अलग बनाउँछ - यो स्क्यान्डिनेभियाली क्षेत्र हो जुन इजरायली विरोधी/यहूदी भावनाहरूले सबैभन्दा बढी प्रभावित छ।

नर्वे, स्वीडेन र डेनमार्कका अधिकारीहरू प्रायः इस्लामवादीहरूले झुकाउन आग्रह गर्दा क्रल गर्न तयार हुन्छन्। २०१२ मा, डेनमार्कका लागि तत्कालीन इजरायली राजदूत आर्थर एभनले एएफपीलाई यसो भनेका थिए, "हामी डेनमार्कमा आएका र सभाघरमा जान चाहने इजरायलीहरूलाई उनीहरूले भवनमा प्रवेश नगरेसम्म आफ्नो कपालको टोपी नलगाउन पर्खन सल्लाह दिन्छौं। तिनीहरू सडकमा छन्, चाहे तिनीहरूले भ्रमण गर्ने क्षेत्रहरू सुरक्षित रूपमा देखिएका छन्। उनले आगन्तुकहरूलाई चर्को स्वरमा हिब्रू नबोल्न वा डेभिड ज्वेलरीका देखिने ताराहरू नलगाउन पनि सल्लाह दिए।

गेर्स्टनफेल्ड यी नर्डिक देशहरूको आफ्नो मूल्याङ्कनमा घृणित छन्, जो प्रायः अन्य देशहरू र महाद्वीपहरूमा लोकतन्त्र र उदारवादको अवस्थाको बारेमा निर्णयमा बस्छन्। "स्क्यान्डिनेभियामा सेमिटिज्म र विरोधी इजरायलवादका घटनाहरूको एक विस्तृत दायराले कसरी यी देशहरूलाई मोडेल लोकतान्त्रिक समाजको रूपमा झूटो रूपमा मानिन्छ भनेर देखाउँदछ," उनी लेख्छन्।

हालैका वर्षहरूमा, युरोपको अवस्था झन्डै 'युरेबिया' बन्ने बिन्दुमा बिग्रिएको छ, जुन धेरै पर्यवेक्षकहरूले नो रिटर्नको बिन्दुमा पुग्ने सम्भावना छ। युरोपमा र युरोपेली क्याम्पसहरूमा सेमिटिज्मको संस्थागतीकरण यस तथ्यबाट चित्रण गर्न सकिन्छ कि २०१६ मा युके प्रहरीले यहूदी र इजरायल समर्थक विद्यार्थीहरूलाई "उनीहरूको घटनाहरूको स्थान सार्वजनिक रूपमा घोषणा नगर्न" सल्लाह दिएको थियो।

यसको विपरीत, अमेरिकी समाज धेरै हदसम्म इजरायल समर्थक रहन्छ। एक नयाँ सर्वेक्षणले देखाउँछ कि पाँच मध्ये चार अमेरिकीले चलिरहेको हमास युद्धमा इजरायललाई समर्थन गर्दछ। तर यी संस्थाहरूमा कतारी-साउदी-चिनियाँ पैसाको ठूलो प्रवाहका कारण अमेरिकी क्याम्पसहरू यहूदी विरोधी र इजरायल विरोधीको केन्द्रबिन्दु बनेका छन् ।

एक इन्द्रेणी गठबन्धनको निर्माण हो जुन यी विरोधी सेमिटिक शक्तिहरूले प्रगतिशील, वामपन्थी, नारीवादी र जातीय अल्पसंख्यक समूहहरू, साथै ब्ल्याक लाइभ्स म्याटर र एलजीबीटीक्यू कार्यकर्ताहरूसँग मिलेर बनाएका छन्। यसले इस्लामवादी कारणको वरिपरि सामाजिक न्यायको परिवेश निर्माण गरेको छ।

यसरी, इजरायलको विनाश अन्याय र दमन विरुद्धको संघर्षको पर्याय बनिसकेको छ। नदीदेखि समुन्द्रसम्मको नारा अहिले वामपन्थी र इस्लामवादी दुवैको र्‍यालिङ्ग पोइन्ट बनेको छ।

इस्लामवादी एजेन्डासँग वामपन्थी विचारधाराको विलयले खतरनाक रूपमा सेमिटिक र इजरायल विरोधी ककटेलको परिणाम दिएको छ। एन्ड्रयू पेसिन र डोरोन एस. बेन-अटर द्वारा सम्पादन गरिएको २०१८ पुस्तक, क्याम्पसमा एन्टि-जियोनिज्म: द युनिभर्सिटी, फ्री स्पीच, र बीडीएस, "नयाँ क्याम्पस कन्जरभेटिभहरू" ले इजरायललाई "नस्लवाद, नरसंहारमा स्थापित रंगभेदी शासनको रूपमा कसरी हेर्छ भनेर वर्णन गर्दछ। जातीय सफाया र औपनिवेशिक साम्राज्यवाद।" सियोनवाद, यो विश्वास गर्दछ, "न त रक्षा गर्न सकिन्छ न सुधार गर्न सकिन्छ, किनभने त्यो क्षेत्रमा यहूदी राज्यको विचार अरूको बेदखलमा निर्भर गर्दछ । किनकि यहूदी लोकतन्त्रको अवधारणा एक आपत्तिजनक विरोधाभास हो जुन अन्यायपूर्ण मात्र हुन सक्छ र स्थायी हुन सक्छ। भेदभावपूर्ण अवस्था।" यस्तै रहन्छ। इजरायल र सियोनिज्मलाई यसरी अवैध, अयोग्य घृणित कार्यको रूपमा प्रस्तुत गरिएको छ।

भारत, दुश्मन नम्बर दुई 
अब कश्मीर मुद्दामा आउनुहोस्। गाजाबाट उत्पन्न भएको अमेरिकी कम्पाउन्डमा भएको संकटसँग कश्मीरको के सम्बन्ध छ भनेर कसैले सोच्न सक्छ। आखिर, कश्मीर कुनै पनि हिसाबले गाजा होइन।

ऐतिहासिक र सभ्यताको रूपमा, कश्मीर सधैं भारतीय कथाको केन्द्रीय भाग भएको छ। वास्तवमा, यसले प्राचीन कालको धेरैजसो भारतको सांस्कृतिक, साहित्यिक र धार्मिक विकासको सुरुवातलाई चिन्हित गर्‍यो। कालिदासले कश्मीरलाई "स्वर्ग भन्दा सुन्दर" ठान्थे, जबकि कल्हनले यसलाई "हिमालयको उत्कृष्ट स्थान" भने।

किंवदन्ती अनुसार, कश्मीर उपत्यका मूल रूपमा एउटा ताल थियो जुन शिवको प्रलयकारी नृत्य (ताण्डव) को समयमा सतीको मृत शरीरको एक भाग कश्मीरमा खसेपछि सतिसार ताल बनाइएको थियो। शरीरका अन्य अंगहरू खसेको ठाउँलाई शक्तिपीठ भनिन्छ। एक दिन कश्यप ऋषि आए र पानी निकाले र यसरी तालबाट एक सुन्दर उपत्यका उत्पन्न भयो। ऋषि यति मोहित भए कि उनले यस उपत्यकालाई कश्यपसर, कश्यपमार वा कश्मीर नामकरण गरे। यसको संस्थापक ऋषि कश्यपको नामबाट कश्यपको घर भनिने यस उपत्यकालाई बसाउन अन्य भागका सन्त र विद्वानहरूलाई आमन्त्रित गरे।

शिव र सतीसँगको यस सम्बन्धलाई ध्यानमा राख्दै, यो क्षेत्र ऐतिहासिक रूपमा 'कश्मीर शैववाद' को केन्द्र भएको छ, यद्यपि बौद्ध धर्मले पनि यहाँ आफ्नो आधार फेला पारेको छ। कश्मीरको आध्यात्मिक-सांस्कृतिक-बौद्धिक आभा यस्तो थियो कि आदि शंकराचार्यले पनि उपत्यकाको भ्रमण गरेपछि आफ्नो अद्वैत दर्शनमा शक्तिको प्रधानता स्वीकार गरे र देवीको प्रशंसामा कविताहरू रचे।

कश्यपको आग्रहमा उपत्यकामा आउनुअघि सरस्वती नदीको किनारमा बस्ने काश्मिरी पण्डितहरूका पुर्खाहरूको बारेमा एउटा रोचक कथा छ। त्यसैले उनलाई सारस्वत ब्राह्मण भनिन्छ। कथाका अनुसार त्यहाँ ठूलो अनिकाल परेको थियो र सरस्वतीले आफ्नो छोरा सारस्वतलाई माछा खुवाउनुभयो ताकि उनी बाँच्न र वेदको ज्ञानलाई जीवित राख्छन्।

अन्य ब्राह्मणहरू, जो धेरै भाग्यशाली थिएनन्, अध्ययन गर्न सकेनन्, र वेदको ज्ञान ऋषि सारस्वत बाहेक सबैबाट हरायो। कश्मीर, बंगालका ब्राह्मण र मंगलोरका सारस्वत ब्राह्मणहरू परम्परागत रूपमा माछा खाने कारण पनि हुन सक्छ। यो कथा हिन्दू धर्मलाई एक विशेष खाना बानीमा सीमित गर्ने सबैलाई सम्झाउने पनि हो।

तसर्थ भारतीय कब्जा गर्ने शक्तिलाई चित्रण गर्ने कुनै पनि कथा बेइमान र ऐतिहासिक दुवै हो र अझ महत्त्वपूर्ण कुरा कश्मीरी पण्डितहरूको दुर्दशाले पश्चिमा र भारतका वामपन्थी उदारवादीहरूको कपटलाई पर्दाफास गरेको छ।

‘घरबारविहीन’ प्यालेस्टिनीको विचारमा डुबेका आफूलाई लोकतन्त्र, मानवअधिकार र उदारवादको अग्रपंक्तिका रूपमा प्रस्तुत गर्ने पश्चिमा शक्तिहरूले विगत तीन दशकदेखि यसको पक्षमा एक शब्द पनि बोलेका छैनन्। काश्मिरी पण्डित सन् १९९० देखि आफ्नै देशमा निर्वासित जीवन बिताइरहेका छन्।

यदि कसैले विस्थापित प्यालेस्टिनीहरूको पक्षमा तर्क गर्छ भने, कश्मीरी पण्डितहरूको मुद्दा नउठाउनु पाखण्डी हो। बरु, यी विश्वव्यापी दिग्गजहरू कश्मीरमा अल्पसंख्यकहरूमाथि वास्तवमा नरसंहार गर्नेहरूको अधिकारको पक्षमा बोल्छन्।

उत्तर फेरि कतारी-साउदी-चिनियाँ पैसा पश्चिमी संस्थाहरूमा प्रवाहित छ वामपन्थी बुद्धिजीवीहरूद्वारा नियन्त्रित। आखिर, एउटा कुरा जुन ईश्वरविहीन' र 'ईश्वर-भीरू दुवै विचारधाराहरूमा समान छ, त्यो हो भारत र हिन्दू धर्मप्रति घृणा। पश्चिममा चलिरहेको जातीय विवादलाई सम्झनुहोस्, यसलाई जातीय रंग दिने भयावह योजनाहरू भइरहेका छन्।

घृणा यति ठूलो छ कि भारतीय विज्ञान, प्रविधि, इन्जिनियरिङ् र गणित (एसटीईएम) संस्थाहरूको मेरिटोक्रेसीलाई पनि "ब्राह्मणवादी पितृसत्ताको संरचना" भन्दै आक्रमण भइरहेको छ। हार्वर्डका मानवविज्ञानका प्राध्यापकले ब्राह्मणहरूलाई "ब्राह्मणवादी पितृसत्ताको संरचना" भएको आरोप लगाए। "सांस्कृतिक पुँजीवादीहरू र आईआईटीहरू "अधिक उच्च जाति इन्जिनियरहरू उत्पादन गर्ने तिनीहरूको संयन्त्र"। मेरिटोक्रेसी - जसमा आधुनिक पश्चिमी सभ्यता टिकेको आधार हो - अब भारतीय सन्दर्भमा दलितहरूलाई तल र बाहिर राख्ने "ब्राह्मणवादी षडयन्त्र" बन्न पुगेको छ!

यिनै जन्मजात भारत विरोधी, हिन्दू विरोधी भावनाहरूले प्रजातन्त्र, उदारवाद, धर्मनिरपेक्षता आदिको नाममा पश्चिममा भारतलाई लक्षित गरेको सुनिश्चित गर्दछ। विडम्बना यो छ कि अन्य कुनै पनि संस्कृति वा सभ्यतामा यी लोकतान्त्रिक-उदारवादी मूल्यहरू भारतमा जति गहिरो रूपमा गाँसिएका छैनन्। तर, स्टालिन र माओका अनुयायीहरूले लोकतन्त्रको पक्षमा लाग्ने आशा कसरी गर्न सकिन्छ ?  र अब यी अलोकतान्त्रिक, असहिष्णु शक्तिहरूले इस्लामवादीहरूसँग हात मिलाएका छन्।

यदि समयमै जाँच गरिएन भने नतिजा भारतको लागि विनाशकारी हुन सक्छ। जुन चाँडै नै इजरायली जुत्तामा फसेको हुन सक्छ र भारतीयहरू विशेष गरी कार्यस्थल र यसको क्याम्पसहरूमा अमेरिकाका नयाँ युगका यहूदी बन्न सक्छन्। अमेरिकामा भर्खरै भएको भारतीय विद्यार्थीको हत्या आगामी कुराको संकेत हो ? सायद होइन। तर देश र जनताको लागि खराब परिस्थितिको लागि तयार रहनु सधैं राम्रो हुन्छ। विशेष गरी जब रटगर्स जस्ता अमेरिकी विश्वविद्यालयमा भारत र हिन्दू विरोधीको एक प्रसिद्ध आलोचक समावेश छ। जसले अनौपचारिक रूपमा धर्मनिरपेक्ष औरंगजेबको आविष्कार गर्दछ र हिन्दूत्वको अन्त्यको लागि आह्वान गर्दछ। (उत्पल कुमारले फर्स्टपोस्ट न्यूजका लागि लेखेको अनुवाद)