-
-
-
-
तिम्रो स्नेहको कवच भित्र
सुरक्षित थिएँ।
तिमी अनन्त
तिमी गाईप्राणी
तिमी हृदयको ढुकढुकी !
आमा-
म रूँदा तिमी रोयौं
म दुख्दा तिमी दुखेउ
म हाँस्दा तिमी हाँस्यौं
म रमाउँदा तिमी नाच्यौं ।
म-
दु:खमा पुकारा गर्थे आमा
भोक लाग्दा कराउँथे आमा
डरलाग्दा चिच्याउँथेँ आमा
खुसीमा ऊफ्रन्थेँ आमा !
तिमी -
मेरो गुरू
मेरो ध्यान
मेरो शक्ति
मेरो गीता हौँ ।
तिरेर सकिन्न-
गर्भको भारा
प्रसवको पीडा
दूघको भारा
मातृत्वको भारा ।
प्रयास त गरेँ ।
जब,
अन्तिम पटक तिम्रो चरण स्पर्स गरेँ
अकल्पनीय पिडा
अतुलनीय प्रलय !
“आमा “
तिमी ढुकढुकी ले
‘कल्याणहोस’ भन्दै
चिर निन्द्रामा निदायौ
म, विलखबन्दमा परेँ !
